در برخی موارد ارتودنسی با وجود دندان های ایمپلنت شده کاملا میسر است زیرا این دو درمان در یکدیگر خلل ایجاد نخواهند کرد. مسئله این است که بریس های ارتودنسی قادر به حرکت دادن دندان ایمپلنت شده نیستند زیرا تیتانیوم ایمپلنت به استخوان فک جوش خورده است. بر خلاف دندان های طبیعی که توسط بافت های گوشتی پریودنتال حمایت می شوند، ایمپلنت ها مستقیما در فک مستقر شده اند، به همین دلیل بریس ها نمی توانند آنها را حرکت دهند.
ارتودنسی قبل از ایمپلنت
در صورتی که هم به ارتودنسی و هم به ایمپلنت نیاز دارید، بهتر است قبل از ایمپلنت، دندان هایتان را ارتودنسی کنید. زیرا همانطور که قبل تر گفته شد، ایمپلنت ها نمی توانند مانند دندان طبیعی حرکت کنند.
بسیاری از بیماران به منظور ایجاد فضای کافی برای ایمپلنت و حرکت ریشه های دندان های مجاور به جای صحیحشان به درمان ارتودنسی قبل از ایمپلنت نیاز دارند.
بیشتر بخوانید:
ارتودنسی پس از ایمپلنت
با اینکه ارتودنسی دندان ها قبل از ایمپلنت منطقی تر به نظر می آید، اما اگر دندان های اطراف ایمپلنت، جزء اهداف ارتودنسی نیستند، می توان پس از ایمپلنت نیز درمان ارتودنسی را انجام داد. به علاوه، اگر دندان ایمپلنت شده باید به عنوان نقطه اتکا برای تقسیم فشار بین دندان های دیگر استفاده شود، بیمار باید قبل از ارتودنسی، درمان ایمپلنت را انجام داده باشد.
با بالا رفتن سن، دندان ها بیشتر به سمت جلوی دهان منحرف شده و موجب شلوغی لبخند و برگشت ارتودنسی می شوند. این ممکن است به مرور زمان موجب لق شدن ایمپلنت شود. اگر ایمپلنت در مقایسه با سایر دندان ها، در موقعیت درستی نصب شده باشد، بریس های ارتودنسی می توانند برای حرکت دادن دندان های دیگر مورد استفاده قرار گیرند.
اگر ایمپلنت در موقعیت صحیحی قرار نگرفته باشد، پس از اتمام ارتودنسی و صاف شدن دندان ها، از جای خود در خواهد آمد. در این موارد باید تصمیم گیری کنید. شما هم می توانید انتخاب کنید که لبخندی نازیبا داشته باشید، و هم می توانید پس از اتمام ارتودنسی، دوباره ایمپلنت را انجام دهید.
منبع: مجله ارتودنسی دندان
- ۰۰/۰۱/۲۱