بسیاری از افراد از دیباند ارتودنسی در پایان دوره ارتودنسی خود هراس دارند و اما باید بدانند که این کار اصلا سخت نخواهد بود . سخت ترین مرحله در ارتودنسی طول درمان آن است که باید از براکت های دندان مراقبت شود. براکت ها و نگین های براکت بسیار محکم اند و همین نیز باعث می شود تا بتوانید در این دوران روی حرکت های دندان خود تسلط داشته باشید. اتصالی که بین دندان ها وجود دارد به صورتی است که متخصص می تواند بعد از پایان یافتن دوران درمان به راحتی این براکت ها را بیرون آورد . با بهترین مجله دندانپزشکی همراه باشید.
بیشتربخوانید:
دیباند ارتودنسی شامل چه مراحلی است ؟
- خارج کردن کش ها : همه مراحل دیباند ارتودنسی برعکس مراحل گذاشتن آن ها است.
- خارج کردن سیم ها : زمانی که متخصص کش های ارتودنسی را خارج کرد می تواند سیم هایی که براکت ها را به هم وصل کرده است را نیز خارج کند .
- خارج کردن براکت ها و بندهای دندان های آسیا: طراحی براکت هایی که روی دندان های چسیبده اند به صورتی است که به راحتی می توانند جدا شوند . این کار تنها با اعمال کمی فشار ممکن می شود . متخصص با استفاده از انبر در دندان پزشکی این فشار را به براکت ها اعمال می کند و درنهایت نیز باعث می شود تا این براکت ها به راحتی از دندان ها جدا شوند .
- پولیش وتمیزکردن دندان ها : در این مرحله متخصص با دقت بسیار زیاد چسب هایی که روی دندان باقی مانده است از روی دندان پاک می شود . این کار توسط ابزارهای دستی دندان پرشکی صورت می گیرد . پس از پاک شدن چسب ها متخصص دندان ها را پولیش می کند که این مرحله به مراحل جرم گیری دندان شباهت بسیار زیادی دارد . زمانی که براکت ها از روی دندان برداشته می شوند ممکن است برای فرد حساسیت هایی را ایجاد کند که این تنها به دلیل عدم وجود براکت ها است و در حین درمان به مینای دندان آسیبی وارد نمی شود .
- بهره گیری از ریتینرها بعد از بیرون آوردن براکت ها : متخصص ارتودنسی بعد از این که براکت ها را بیرون آورد درباره این که آیا به ادامه مراقبت های ارتودنسی به شکل ریتینرهای موقت و یا دائم نیاز است یا خیر با بیمار صحبت خواهد کرد.
منابع:
- ۹۹/۱۲/۱۳